سکوت امام خمینی (ره) پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت

توضیحات

منتشر شده در شنبه, 16 اسفند 1393 13:52

نوشته شده توسط پایگاه خبری ندای هفتکل

بازدید: 1290

حسین شیخ الاسلام، مشاور امور بین‌الملل و سیاست خارجی رئیس مجلس چندی پیش در گفتگویی که با خبرگزاری نسیم انجام شه بود اظهار نموده بود:

از امام دو چیز باقی مانده، یکی وصیت‌نامه‌ ایشان است و دیگری پیام به حجاج در سال ۶۷. این پیام مفصل‌ترین متنی است که امام قبل از رحلتشان نوشتند. بعد از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ دیگر امام نتوانست با مردم صحبت کند. ایشان همواره با شعار «مرگ بر…» دشمنان خود را خطاب کرده بود ولی نتوانست این را محقق کند. اشک حضرت امام روی نامه ۵۹۸ بود. خیلی از دکتر‌ها اعتقاد داشتند که این بغض باید بترکد. مرحوم احمد آقا، خانواده شهدا را به حسینیه می‌آورد و شعار می‌دادند و امام فقط دست تکان می‌دادند. امام یک سخنرانی بعد از قضیه ۵۹۸ نکردند و هر چه می‌خواست بگوید در این پیام آمده است. این پیام را بخوانید. در این پیام امام در رابطه با ۵۹۸ هم برای ملت ایران و هم برای جهان توضیح می‌دهد که چرا من این قطعنامه را پذیرفتم. این پیام کاملا ضدآمریکایی است و خیلی ضداستکباری است و اصلاً این لحن با لحن‌های دیگر ایشان قابل مقایسه نیست.

به گزارش سرویس سیاسی عصر قانون، هرچند که پس از پذیرش این قطعنامه، حضرت امام به کرات در پیام‌های عمومی خود راهبرد انقلاب ئ اندیشهٔ انقلابی را تبیین می‌نمودند و در بلوغ هرچه بیشتر آن تاثیر بسزایی داشتند _ که نمونه‌ای از آن پیام به حجاج و وصیت نامه ایشان است _ هیچگاه سخنرانی صریحی و عمومی نداشتند. چنانکه در ۷ آبان ۶۷ یعنی حدود ۴ ماه پس از قبول آتش‌بس، امام می‌فرمایند: توجه داشته باشید که باید دور سخن گفتن مرا ولو یک جمله دعا خط بکشید. مجاری تنفس من بیمار است، و حالا هم که جنگ در کار نیست، زحمت به من ندهید. از اینکه مثلاً خانوادۀ شهدا و امثال آن بیایند و من دستی تکان دهم، مضایقه ندارم.

سایت جماران وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار امام خمینی (ره) در توضیح ایراد ذکر شده می‌نویسد: امام خمینی در این تاریخ دچار کسالت شده بودند. در عین حال توجه خاص امام به خانوادۀ معظم شهدادر همین نوشتۀ کوتاه نیز متجلی است. لغو ملاقات عمومی امام با مسئولین و مردم در سالروز میلاد پیامبر اکرم ص در همین رابطه است.

عده‌ای معتقدند که این سکوت حضرت امام به دلیل کسالت ایشان بوده است که در اواخر عمر گریبانگیرشان شده بود و عده‌ای نیز برآنند که به قدری پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت بر بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی سنگین آمده است که ایشان را به سکوت وا داشته است. گروه دوم همچنین تاکید دارند نوشیدن جام زهر نه به ارادهٔ حضرت امام که به دلیل برخی تحمیل‌های بیرونی بوده است!